15 فوریه 2024- یافته‌های یک مطالعه که اخیراً به صورت آنلاین در مجله بین‌المللی نفرولوژی و بیماری‌های رنوواسکولارمنتشر شده است، افزایش احتمال کلسیفیکاسیون عروق کرونر (CAC) با چاقی شکمی (AO) و ارتباط چاقی شکمی را با افزایش 4.4 برابری خطر کلسیفیکاسیون شدید عروق کرونردر بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی(CKD)  نشان داد.

در این مطالعه بزرگ مبتنی بر جمعیت، محققان ارتباط نزدیکی بین CKD و چاقی شکمی با افزایش خطر ابتلا به CAC مثبت و CAC شدید مشاهده کردند.

محققان گزارش دادند: نسبت‌های شانس تعدیل‌شده (ORs)برای CAC مثبت و CAC شدید در شرکت‌کنندگان مبتلا به بیماری مزمن کلیوی به ترتیب 1.1 و 2.6؛ و برای شرکت‌کنندگانی که دچار چاقی شکمی بودند به ترتیب 1.4و 1.8 بود .اثرات ترکیبی بیماری مزمن کلیوی و چاقی شکمی منجر به افزایش نسبت‌های شانس تعدیل‌شده به 2.4 و 4.4 برای CAC مثبت و CAC شدید شد.

افزایش نمره ی کلسیفیکاسیون عروق کرونر نشان دهنده افزایش حضور ضایعات فیبرو کلسیفیه در عروق کرونر است که منجر به افزایش سفتی دیواره ی این عروق می شود. بر این اساس، امتیاز CAC به عنوان یک نشانگر پیش بینی کننده ی قوی خطر بیماری عروق کرونر (CAD) در نظر گرفته می شود.

بیماری قلبی عروقی، عامل اصلی مرگ و میر در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیویاست که خطر آن با اختلالات متابولیک تشدید می شود. در مقایسه با شاخص توده بدنی (BMI)، اندازه ی دور کمر(WC)  به عنوان شاخص موثرتری برای چربی غیرطبیعی احشایی پیشنهاد شده است. با این حال، ارتباط بین CKD، اندازه ی دور کمرغیر طبیعی و بیماری قلبی عروقی (CVD) به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است.

اگرچه هم بیماری مزمن کلیوی و هم چاقی شکمی به طور مستقل بروز CAD را افزایش می دهند، اثرات ترکیبی آنها بر CAC نامشخص است. بر این اساس، محققان تایوانی، به بررسی اهمیت اندازه ی دور کمر به عنوان یک پارامتر بالینی، برای ارزیابی بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی در مرحله ی پیش دیالیز پرداختند.

برای این منظور، آنها یک مطالعه مقطعی را از سال 2006 تا 2016 در تایوان انجام دادند که شامل 10342 شرکت کننده بود که تحت چک آپ سلامت با هزینه ی شخصی در یک مرکز پزشکی قرار گرفته بودند. نمونه خون از این افراد گرفته شد و معاینات فیزیکی برای ارزیابی پارامترهای متابولیک انجام شد و عملکرد کلیه های این افراد با فرمول همکاری اپیدمیولوژی بیماری مزمن کلیوی[1] ارزیابی شد.

نمرات کلسیفیکاسیون عروق کرونر از طریق آنژیوگرافی کامپیوتری 256 برشی کرونر با چند آشکارساز انجام شد، نمره ی CAC بیش از صفر واحد آگاتستون (AU) و بیشتر مساوی با 400 AU به ترتیب نشان دهنده ی CAC مثبت، و CAC شدید، بود.

مقایسه‌های مبتنی بر جنسیت بین افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی و افراد بدون این بیماری انجام شد.

یافته های این مطالعه به شرح زیر است:

· در گروه CKD، در هر دو جنس سطوح فشار خون سیستولیک، هموگلوبین A1c و قند خون ناشتا (FBG) و همچنین کاهش کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا سرم به طور قابل توجهی افزایش داشت.

· بررسی ارتباط اندازه ی غیر طبیعی دور کمر نشان داد که برای هر دو جنس، افراد مبتلا به چاقی شکمی به طور قابل توجهی مسن تر بودند و در این افراد فشار خون سیستولیک/دیاستولیک،FBG  سرم،HbA1c  و پروفایل لیپیدی در مقایسه با افراد بدون چاقی شکمی،بالاتر بودند.

· بر اساس تجزیه و تحلیل رگرسیون لجستیک چندگانه، بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی در مقایسه با بیماراندارای چاقی شکمیارتباط واضح تری را با نمرات CAC شدید نشان دادند(نسبت های شانس: به ترتیب 2.7 و 1.4).

· اثرات ترکیبی چاقی شکمی و بیماری مزمن کلیوی(AO[+]/CKD[+]) منجر به افزایش خطرات CAC مثبت(OR =2.4) وCAC  شدید(OR=4.4) شد.

محققان نوشتند: این مطالعه شواهدی برای اثرات ترکیبی بیماری مزمن کلیوی و چاقی شکمی بر CAC ارائه داد. خطر CAC مثبت و CAC شدید برای شرکت کنندگانی که هم دچار چاقی شکمی و هم بیماری مزمن کلیوی بودند به ترتیب 2.4 و 4.4 برابر افزایش داشت.

محققان نتیجه گیری کردند: بر این اساس، در کار بالینی، باید به کاهش چاقی شکمی برای افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی توجه بیشتری شود.

منبع:

https://medicaldialogues.in/nephrology/news/abdominal-obesity-tied-to-more-than-4-fold-rise-in-risk-of-severe-cac-in-patients-with-ckd-124256